آرامگاه سعدی

آرامگاه سعدی معروف به سعدیه محل زندگی و دفن ، سعدی شاعر برجسته پارسی گوی است . آرامگاه سعدی در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنه کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد . در اطراف مقبره ، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود ، در آنجا مدفون شده اند از جمله مهم ترین های آن می توان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده است .

تاریخچه آرامگاه سعدی

آرامگاه شیخ مشرف الدين بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شماره ثبت ۱۰۱۰۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده است . این بنا در دوره قاجاریه سال ( ۱۳۰۱ ه. ش ) توسط فتحعلی خان صاحب دیوان مرمت شد و چند سال بعد نیز حبیب الله خان قوام الملک دستور تعمیر و ترمیم قسمتی از بنا را صادر کرد . بنایی که در زمان کریمخان ساخته شده بود تا سال ۱۳۲۷ ه.ش. بر پا بود .

در سال ۱۳۲۹ ه.ش به کوشش علی اصغر حکمت و توسط انجمن آثار ملی ایران ، بقعه کنونی به جای ساختمان قدیمی ساخته شد و مراسم افتتاح رسمی آن در اردیبهشت ماه ۱۳۳۱ برگزار گردید . ورودی مجموعه در راستای ورودی آرامگاه است که معمار آن آندره گدار فرانسوی است . ساختمان به سبک ایرانی است با ۸ ستون از سنگ های قهوه ای رنگ که در جلوی مقبره قرار دارند و اصل بنا با سنگ سفید و کاشی کاری مزین است . بنای آرامگاه از بیرون به شکل مکعبی است ، اما در داخل هشت ضلعی می باشد با دیوارهایی از جنس مرمر و گنبدی لاجوردی . بنا در سمت چپ به رواقی متصل می شود که در آن هفت طاق وجود دارد که با کف سازی سیاه رنگ به آرامگاه شوریده شیرازی پیوند می خورد . این آرامگاه در یک اتاق قرار دارد و کتیبه ای بر سر در آن است که شاعر را معرفی می کند و شعری از خود شاعر بر کاشی های سرمه ای بر روی دیوار نوشته شده است . زیربنای اصلی آرامگاه حدود ۲۵۷ متر مربع می باشد . ساختمان اصلی آرامگاه شامل دو ایوان عمود بر هم می باشد که قبر شیخ در زاویه این دو ایوان قرار گرفته است. بر روی آرامگاه گنبدی از کاشی های فیروزه ای رنگ ساخته شده است. سنگ های پایه های بنا ، سیاه رنگ است و ستون ها و جلوی ایوان از سنگ گرانتیت قرمز مخصوصی ساخته شده است. نمای خارجی آرامگاه از سنگ تراورتن و نمای داخلی آن از سنگ مرمر است. سنگ قبر در وسط عمارتی هشت ضلعی قرار دارد و سقف آن با کاشی های فیروزه ای رنگ تزیین شده است . در هفت ضلع ساختمان ، هفت کتیبه قرار دارد که از قسمت هایی از گلستان ، بوستان ، قصاید ، بدایع و طیبات شیخ انتخاب گردیده و به خط «ابراهیم بوذری» نوشته شده است.

در طرح جدید پس از خرید و تخریب خانه های اطراف آرامگاه دارای محوطه ای در حدود ۱۰۳۹۵ متر مربع شد . محوطه باغ به سبک ایرانی گلکاری ، درختکاری و باغچه بندی شده است . در وسط حیاط دو حوض مستطیل شکل ، با جهت شمالی – جنوبی در دو طرف محوطه آرامگاه قرار دارد و حوض دیگری در جهت شرقی – غربی در مقابل ایوان اصلی بنا واقع شده است . در جلوی رواق ، حوضی قرار دارد که در آن سکه به نشان گرفتن حاجت می اندازند .

در عمق ده متری صحن آرامگاه قناتی وجود دارد که آب آن دارای مواد گوگردی و جیوه می باشد . آب این قنات که در زیر زمین جریان دارد به درون « حوض ماهی » می ریزد . حوض ماهی در سمت چپ آرامگاه واقع است و در داخل به شکل هشت ضلعی است و با ۲۸ پله به صحن آرامگاه وصل می شود . شستشو در این آب ، خصوصا در شب چهارشنبه سوری ، جزء معتقدات مردم شیراز بوده است.

آدرس ، مختصات ، موقعیت و لوکیشن آرامگاه سعدی

جهت مشاهده موقعیت و مکان یابی آرامگاه سعدی در گوگل مپ اینجا کلیک کنید.